PRZYJACIEL
Tl: Antoni Muracki

Czy dziś pamiętasz, przyjacielu, tamten czas,
tę ufną radość naszych dziewiętnastu lat?
Wróble nam jadły z dłoni,
we włosach wiatr szalony,
a życie proste i bez skaz.

Ciut zwariowany, ale piękny był nasz świat
Miał zapach fajek oraz ich upojny smak
I w kilku okamgnieniach
spełniały się życzenia,
nawet nie wiedzieć jak…

Gdzieżeś się zagubił?
Gdziem się sobie zagubił?
Gdzie, przyjacielu, kres podniebnej żeglugi?
Zniknąłeś w jednej z bram…
Sam, sam, sam – zostałem tu sam.

Czy dziś pamiętasz, przyjacielu, tamtą noc
Ich było pięciu, a tyś dał im nieźle w kość
Gdyby nie było ciebie
to z mych dwunastu żeber
zostałoby niewiele co

Dziś, gdybyś przybiegł, choć sam nie wiem – tyle lat –
miałbyś zapewne nieco wyższy ciepły alt
i krótsze, krótsze włosy,
a my jak dwa młokosy
no, sam już nie wiem – niech to czart!

Gdzieżeś się zagubił?
Gdziem się sobie zagubił?
Gdzie, przyjacielu, kres podniebnej żeglugi?
Zniknąłeś w jednej z bram…
Sam, sam, sam – dziś biję się sam.

Czy dziś pamiętasz przyjacielu tamte dni,
te długie pieśni przy gitarze aż po świt?
Jeden za drugim – murem,
zdolni przenosić góry,
Ze starej gwardii tylko my

Twój dziadek mawiał, że wypali się to w nas
Miał rację – szare dni zaćmiły dawny blask
A potem wielka woda
zabrała, co jej kto dał.
Ciebie uniosła aż do gwiazd…

Gdzieżeś się zagubił?
Gdziem się sobie zagubił?
Gdzie, przyjacielu, kres podniebnej żeglugi?
Zniknąłeś w jednej z bram…
Sam, sam, sam – śpiewam dziś sam.

Czy dziś pamiętasz, jaki byłeś w tamtych dniach?
Nie mów, że zmienia nas do końca życia gra
Bo człowiek nie walizka,
do której co chcesz wciskasz
Dawno pojąłem co i jak

Uśmiecham się do wspomnień, serca wzniecam żar
choć się zmieniłeś, a i ja już nie ten sam
Lecz szkoda, że czas przeszły
wkradł się do naszych pieśni
Tego mi przyjacielu żal

Gdzieżeś się zagubił?
Gdziem się sobie zagubił?
Gdzie, przyjacielu, kres podniebnej żeglugi?
Zniknąłeś w jednej z bram…
Sam, sam, sam – jestem dziś sam.

MEIN FREUND
Translation: Frank Viehweg

Erinnerst du dich noch an jene alte Zeit
Wir warn knapp zwanzig und kein Weg schien uns zu weit
Und das verrückte Leben
War einfach so gegeben
Ungeschminkt und ohne Neid

Wir warn naiv. Die Welt, serviert auf dem Tablett
Schien uns berauschend wie ’ne Schachtel „Cabinet“
Erträumt und schon geschehen
Fast wie im Handumdrehen
Wunder ohne ein Korsett

Wie stehn wir heute da
Was geht dir heut noch nah
Mein allerbester Freund
Als wär es nicht mehr wahr
Ich hol dich nicht mehr ein
Nein, nein, nein
Ich bin hier allein

Erinnerst du dich noch an jene finstre Nacht
Sie warn zu fünft, doch du hast sie zum Stehn gebracht
Ich wär auf meinen Knochen
Nicht einmal mehr gekrochen
Gegen ihre Übermacht

Kämst du heut noch auf einen Hilferuf gerannt
Du redest anders, als ich es von dir gekannt
Mit schön gestylten Haaren
Wie jung wir damals waren
Und zerrissen ist das Band

Wie stehn wir heute da
Was geht dir heut noch nah
Mein allerbester Freund
Als wär es nicht mehr wahr
Ich hol dich nicht mehr ein
Nein, nein, nein
Ich schlag mich allein

Erinnerst du dich noch, wir saßen in den Jahrn
An manchem Tag mit unsern Liedern und Gitarrn
Zwei Stimmen, die sich fanden
Ganz wie von selbst verstanden
Bis sie nur noch eine warn

Die Alten sagten, das vergeht wie nebenher
Sie hatten recht, wir wußten damals nicht wie sehr
Die grauen Tage kamen
Die alles mit sich nahmen
Und du gabst es lächelnd her

Wie stehn wir heute da
Was geht dir heut noch nah
Mein allerbester Freund
Als wär es nicht mehr wahr
Ich hol dich nicht mehr ein
Nein, nein, nein
Ich sing hier allein

Erinnerst du dich noch an dich in jener Zeit
Jetzt sag mir nicht, das Leben brachte dich so weit
Der Mensch ist keine Tonne
In die man stopft mit Wonne
Bis von ihm nichts übrig bleibt

Ich weiß, ein Herz ist nicht zu greifen mit der Hand
Auch ich bin nicht Derselbe, den wir einst gekannt
Doch schade, denk ich wieder
Hör ich die alten Lieder
Daß ich dich nicht wiederfand

Wie stehn wir heute da
Was geht dir heut noch nah
Du warst mein bester Freund
Das ist schon nicht mehr wahr
Ich hol dich nicht mehr ein
Nein, nein, nein
Ich bleib hier allein

Z vystoupení na folkové přehlídce Osobnosti folku 16. 10. 1986 v pražském Paláci kultury (fragment písně).

Zdroj: archiv Jaromíra Nohavici
© Jaromír Nohavica, 2012