PIOSENKA DLA MAŁEJ LENKI
Przekład: Ścibor Szpak

Co dzień uchodzą ze mnie siły
W ustach mnie pali niczym żarem
Wiarę, straciłem wiarę
I tracę głowę

Reflektory we mnie wystrzeliły
Jestem żywą tarczą w środku pola bitwy
Cel znakomity, więc padam z wbitym
W serce ołowiem

Jak mawia mój przyjaciel Pepa
Czego ode mnie chcesz, mała w pierwszym rzędzie
Na twe wdzięki się nie skuszę
A trochę skuszę

Bogini losu była ślepa
Skoro mi rzekła to, co mi rzekła
Piszą wciąż z piekła
Dbaj o swą duszę
Dbaj o swą duszę

Ranki są smutniejsze niż noce
Z rozbitego nosa krwią znów broczę
Pod numer pięćdziesiąt sześć jeden zero dziewięć
Nie da dodzwonić się

Ranki są smutniejsze niż noce
Swój kamień toczę, toczę, toczę
Dawno przestałem wszystko wiedzieć
Wtorek zaskoczył mnie

Mów jak ci idzie?
No czasem kiepsko, czasem jak po sznurku
Z wiejskiej orkiestry czterech puzonistów
Gra mi na podwórku

Tu tu tu …

Ma mała Lenko, co ty robisz
Zrozum, że cztery lata to są cztery lata
Czas szybko gna, ty stoisz tam
Ja zaś tu będę stał

Gdy zniknę, zapamiętaj sobie
To dla ciebie wiersz ten pisał tata
I razów nabrał, płakał jak wariat
A światu kosza dał

Ranki są smutniejsze niż noce
Z rozbitego nosa krwią znów broczę
Pod numer pięćdziesiąt sześć jeden zero dziewięć
Nie da dodzwonić się

Ranki są smutniejsze niż noce
Swój kamień toczę, toczę, toczę
Przestaliśmy dawno wszystko wiedzieć
Wtorek zaskoczył nas

No jak wam idzie?
No czasem kiepsko, czasem jak po sznurku
Z wiejskiej orkiestry czterech puzonistów
Gra nam na podwórku

Tu tu tu …

CANZONE PER LA PICCOLA LENKA
Tradotto da Sarka Ulrichova

Non ho energie
sotto la lingua sento il sapore dello zolfo
Sto perdendo la fede
e sono arrabbiato.

I riflettori sono accesi
e sono il piccolo obbiettivo sul campo di battaglia
Qualcuno potrebbe spararmi
e il mio cuore è in pena.

Come dice il mio amico Peppe
Cosa vuoi da me, signora della prima fila?
Sei così bella, un po’ mi piaci
e un po’ no.

La mia chiromante era cieca
quando mi ha detto quello che mi ha detto:
Che mi scrivono dall’inferno e mi mandano a salutare
mi mandano a salutace

Le mattine sono più tristi delle sere
il sangue esce dal mio naso rotto
Al numero 56109
nessuno risponde

Le mattine sono più tristi delle sere,
stare in ginocchio sui piselli
Mio papà Vševed mi ha lasciato,
ed è martedì di nuovo.

Come stai?
Mah, a volte bene, a volte malissimo
Due trombettisti di un’orchestra di campagna
suonano sotto la mia finestra.
Tú tú tú …

Mia piccola Lenka, cosa fai adesso?
Capisci che 4 anni sono 4 anni
E il tempo passa, io sono qui
e tu sei in un altro posto

Se io non esistessi, dì che ti piacevo,
per te ho composto questa strofa
Stavo in ginocchio sui piselli e stavo piangendo stupidamente
Ho detto addio a tutto.

Le mattine sono più tristi delle sere,
il sangue esce dal mio naso rotto
Al numero 56109
nessuno risponde

Le mattine sono più tristi delle sere,
stare in ginocchio sui piselli
Mio papà Vševed mi ha lasciato,
ed è martedì di nuovo.

Come state?
Mah, a volte bene, a volte malissimo.
Due trombettisti di un’orchestra di campagna suonano
sotto la mia finestra.
Tú tú tú …

Jaromír Nohavica 15. 8. 1991 v Buchlově.

Zdroj: archiv Jaromíra Nohavici
© Jaromír Nohavica 2022