CZESKI PIES
Tłumaczenie: Antoni Muracki

Z Wiednia na wozie mnie przywieźli pewnej zimy
Na brzeg Wełtawy w zaspę śniegu wyrzucili
Do szpiku kości przemarznięty – czułem głód
Czeski wyżeł – der tchechische Hund.
Haf, haf.

I każdy, kto mnie ujrzał wnet odwracał głowę,
jedynie pański stangret w końcu się zlitował.
Z kozła zawołał: „Hejże, młody, jeśli masz choć trochę sił
spróbuj wskoczyć”, więc wskoczyłem , będę żył.
Haf, haf.

W stajni od koni biło ciepło, choć na dworze skrzypiał śnieg,
„za parę kości, miskę wody będę pana, hrabio, strzegł”.
Bracia wilki węszą w lesie tropy łań,
ja waruję u drzwi, całkiem sam.
Haf, haf.

Bez rodowodu, bez imienia i obroży,
do swoich mi daleko, z panem nie po drodze
Na pozdrowienie nie odpowie, bo to graf,
choćbym wył z całych sił – haf, haf.

Mijają lata, staram uczyć się wdzięczności,
gdy pan pogłaszcze, gdy pochwalą mnie jejmości.
Już i woźnica pod Verdun zaginął gdzieś,
a ja wyję do księżyca, bom pies.
Haf, haf.

Gdy pod listopad znów usłyszę z lasu strzały
i będą spadać do jeziora kaczki białe,
ja w głębi psiego serca znów poczuję zew,
gdzieś bym biegł, gdzieś bym biegł, tak biegł…
Haf, haf.

Za rok lub dwa, a wiem, wypadnie w końcu na mnie,
Na grobie mi połóżcie mały czeski kamień.
Już człowiek brak nagrobka mógłby ciężko znieść,
a cóż pies, a cóż dopiero pies…

CZESKI FOUSEK
Tłumaczenie: Leszek Berger

Powozem z Wiednia ktoś mnie przywiózł i na brzegu
Wełtawy mnie wyrzucił prosto w zaspę śniegu.
Głodny, zmarznięty – parę gnatów, kłaków funt –
czeski fousek – der tschechische Hund – Hau Hau

Ci, co mnie tam mijali, odwracali głowę,
i tylko stangret jaśniepana się zlitował.
Z kozła mi krzyknął – ty tam młody, jak masz siłę, skacz na wóz!
Więc skoczyłem -za mną został mróz – Hau Hau

W stajni u koni jest cieplutko, choćby na dworze ziąb i śnieg,
za miskę wody i garść kości będę cię, panie hrabio, strzegł
Tropem zwierza przez las idzie brat mój wilk –
a ja tu w samotności – obok drzwi – Hau Hau

Bez imienia, rodowodu i obroży
od ludu z dala, jeszcze dalej od wielmożów
i wiem już, że pan hrabia nie odpowie mi,
choć witając go się staram z wszystkich sił – Hau Hau

A lata lecą, ja wdzięczności odruch ćwiczę
gdy pan lub któraś z panien rzuci mi patyczek
Już i ten stangret zginął gdzieś tam, w okopach pod Verdun
ja do księżyca wyć sam mogę, jeśli chcę… – Hau Hau

A w listopadzie, gdy usłyszę w lesie strzały,
i spadną z nieba do jeziora kaczki białe,
to ja chłód jakiś czuję w swoim sercu psim –
też chciałbym, też chciałbym, ja też bym… – Hau Hau

Za rok czy dwa, gdy już i ja odwalę kitę,
mój grób przykryjcie małym czeskim wełtawitem
Toż człowiekowi bez nagrobka ciężko jest,
a cóż pies, a cóż pies, a cóż pies.

Z koncertu v aule Filosofické fakulty UK Praha 20.1.2006 – natáčení písně pro album Pražská pálená. Jedno z prvních uvedení písně.

Kamera: Tomáš Linhart
© Jaromír Nohavica, 2012